کد مطلب:22870 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا مبارك بودن روز ساعت ، ذاتي است يا براي اعمالي است كه در آن انجام مي گيرد ؟

هر ساعت و روزي كه انسانها در آن كارهاي نيك انجام دهند ، مبارك است و هر روز و ساعتي كه در آن كارهاي زشت انجام دهند نحس است . مثلاً روز عاشورا ، دهم محرم ، براي حضرت حسين ( عليه السلام ) و ياران فداكارش ، روزي بسيار خوب بود؛ زيرا در اين روز برترين فداكاري را از خويش نشان دادند و براي هميشه نام خود را در تاريخ و دل اهل ايمان زنده كردند و به اجر و ثوابي بس عظيم و مقام قرب الهي رسيدند . ولي همين روز براي يزيديان روزي بسيار نحس بود؛ زيرا در آن روز كاري كردند كه براي هميشه از رحمت خدا دور شدند و مردم تا ابد بر آنها نفرين مي فرستند .
قرآن مجيد نيز از برخي روزها به نحوست ياد مي كند برخي ديگر را خوش يُمن مي داند . اين يا به دليل اعمالي است كه در آن روزها انجام شده است و يا به دليل وقايعي است كه در آن روزها روي داده است . خداي متعال در آيه 15 و 16 سوره 41 قرآن مجيد مي فرمايد : « فأمّا عاد فاستكبروا في الأرض بغير الحق . . . وكانوا بآياتنا يجحدون فأرسلنا عليهم ريحاًصر صراً في أيّام نحسات لنذيقهم عذاب الخزي؛ و امّا عاديان ، به نا حق ، در زمين سر برافراشتند . . . و در نتيجه آيات ما را انكار كردند . پس بر آنان تند بادي توفنده در روزهايي شوم فرستاديم تا در زندگي دنيا عذاب رسوايي را بدانند . »
چنان كه آشكار است ، خداوند از روزهايي كه قوم عاد از رحمت الهي دور شدند و خود را به عذاب الهي در انداختند ، با كلمه « نحسات » ياد فرموده است . ولي از شبي كه قرآن در آن نازل مي شود و مردم به رحمت الهي دست مي يابند ، چنين ياد مي فرمايد : « إنّاه أنزلنا في ليلة مباركة؛ ما قرآن را در شبي مبارك فرو فرستاديم . »
{P - سوره 44 ، آيه 3 . P}